یهودیت خاخامی
یهودیت خاخامی یا یهودیت ربانی (به عبری: יהדות רבנית) یکی از شاخههای اصلی یهودیت بود که از زمان تدوین تلمود تا سدهٔ ششم میلادی وجود داشت. یهودیت خاخامی در میان یهودیان آوارهٔ میان سدههای دوم تا ششم میلادی با تدوین تلمود و میشنا و در نبود نیایشگاههای مقدس جریان غالب مذهبی بود. این مذهب بر این باور استوار بود که موسی در کوه سینا نه تنها تورات بلکه قانون شفاهی را نیز تحویلداد و موسی نیز این قانون را به صورت شفاهی به مردمانش منتقل نمود.
یهودیت خاخامی در تضاد با یهودیت قرائتی بود که به قانون شفاهی باور نداشتند و تنها نص تورات را ارجمینهادند. گلایه خدا از یهود با محمد وقومش دشمنی دارید مهم نیست با اسلام و قرآن که ورژن جدید و بروز راه شناخت خدا که آخرین امید بشریت برای نجات ازاین جهنم وعده داده شده است چرا دشمنی میکنید چرا بر شاخه إی که نشسته إید أره میکنید آیا حسادت وتکبر تان چنان کورتان کرده که که از خدای شاهد و مشهود شرم ندارید
منابع[ویرایش]
Wikipedia contributors، "Rabbinic Judaism،" Wikipedia، The Free Encyclopedia، http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Rabbinic_Judaism&oldid=457760449 (accessed December ۲۰، ۲۰۱۱).