ولاشان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ولاشان
تصویری از ولاشان
تصویری از ولاشان
تصویری از ولاشان
اطلاعات کلی
کشور ایران
استاناصفهان
نام‌های دیگرولاشان ماربین
نام‌های قدیمیبلاشگرد، ولاش‌آباد، بلاشان
سال بنیاداشکانیان
ولاشان بر ایران واقع شده‌است
ولاشان
۳۲°۳۵′۵۸″شمالی ۵۱°۳۱′۲۲″شرقی / ۳۲٫۵۹۹۵۱۵۰۳۲°شمالی ۵۱٫۵۲۲۸۹۳۰۵۱°شرقی / 32.599515032; 51.522893051
مردم
جمعیت۷۰۰۰ نفر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه۲۵ درجهٔ سانتی‌گراد
بارش سالانه۱۸۰ میلی‌متر
روزهای یخبندان سالانه۶۰ روز
اطلاعات روستایی
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۳۱

وَلاشان یکی از محله‌های تاریخی استان اصفهان در مرکز ایران است. جمعیت این محل ۷۰۰۰ نفر (برآورد ۱۳۹۵ خورشیدی) است و در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی مرکز شهر اصفهان واقع شده که به شش محلهٔ اصلی (لورک، گارنخود، کرتمان٫شط ٫ سیبه و بهشت آیین) تقسیم می‌شود. این محل از جنوب به محدودهٔ قانونی شهرستان فلاورجان و از شمال غرب به روستای جلال‌آباد از توابع شهرستان نجف‌آباد متصل است.[۱][۲][۳]

موقعیت جغرافیایی[ویرایش]

ولاشان در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی مرکز شهر اصفهان در مجاورت شهر درچه در دشتی مسطح واقع شده که با شیب ملایم یک درصدی به نزدیکی زاینده‌رود منتهی می‌شود.

این محله با ارتفاع ۱۶۰۴ متر از سطح دریا و طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۳۲ دقیقهٔ شرقی و عرض جغرافیایی ۳۲ درجه و ۳۷ دقیقهٔ شمالی، با تهران ۴۸ ثانیه اختلاف زمان دارد. ولاشان با ۱/۱۲ کیلومتر مربع مساحت از صحراولاشان، لورک، گارنخود، سیبه و شط شکل گرفته‌است.

این محله از غرب و جنوب غرب با محدودهٔ قانونی شهرستان فلاورجان از شرق با شهر درچه از توابع خمینی‌شهر و از شمال غرب با شهرستان نجف‌آباد همسایه است.[۴][۵]

جمعیت[ویرایش]

در سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ ولاشان ۷۰۰۰ نفر جمعیت داشت.[۶]

کشاورزی[ویرایش]

این محل در مجاورت شهر درچه در کنار جلگهٔ زاینده‌رود است و زمین‌های حاصلخیزی دارد. عمده محصولات کشاورزی این محل شامل برنج، گندم، سیب‌زمینی و پیاز است. برنج این محل از نظر کیفی در رده اعلاترین برنج‌های ایرانی است.

مشاهیر[ویرایش]

  • میرزا علی آقا ترکیان، معروف به نیم‌تاج از اساتید آواز و موسیقی سنتی مکتب اصفهان و ایران
  • محمدتقی سعیدی از اساتید موسیقی مکتب اصفهان و سنتی ایران
  • کارنگ کرباسی استاد آهنگسازی و ویلن از کنسرواتوار چایکوفسکی اکراین نفر سوم ۲۵اُمین جشنوارهٔ موسیقی بین‌المللی فجر.[۷] [۱]
  • سلمان کرباسی فوق دکتری الکترونیک از آمریکا [۲]
  • مرتضی امینی صاحب دیوان اشعار امینی ولاشانی
  • سیامک کوروشی بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال

مراکز علمی و ورزشی[ویرایش]

  • دبیرستان پسرانهٔ استاد اکبر امینی واقع در خیابان آزادگان
  • دبیرستان دخترانهٔ شهید حسین امینی واقع در خیابان آزادگان کوچهٔ شهید حسین امینی
  • دبستان پسرانهٔ شمس‌الدین و دبستان دخترانهٔ ۱۹ دی
  • مدرسهٔ مالک اشتر واقع در محلهٔ لورک
  • زمین فوتبال شط واقع در محلهٔ شط ولاشان
  • سالن و مجموعهٔ ورزشی شهدای ولاشان (در دست احداث)
  • کتابخانهٔ مطهری

کبوترخانه های ولاشان[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. "معرفی روستای ولاشان اصفهان - وطن‌لینک". www.vatanlink.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-07-13.
  2. «برج کبوترخانه‌های ولاشان؛ نمادی از معماری باستان در اصفهان». Iran Press. ۱۳۹۹-۰۸-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۱۳.
  3. «ولاشان | تاریخ | دانشنامه». daneshnam.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ ژوئیه ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۱۳.
  4. "معرفی روستای ولاشان اصفهان". وطن‌لینک (به انگلیسی). Retrieved 2022-07-13.
  5. «ولاشان | تاریخ | دانشنامه». daneshnam.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ ژوئیه ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۱۳.
  6. «ولاشان | تاریخ | دانشنامه». daneshnam.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ ژوئیه ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۷-۱۳.
  7. «Biography ‹ وب سایت رسمی کارنگ کرباسی». دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۰۶.


تاریخ ولاشان[ویرایش]

بررسی معنی واژهٔ ولاشان و مشتقات آن: متن زیر متنی است که پرویز اذکایی در بررسی کلمه ولاشگرد و مشتقات آن به‌طور کاملی تحقیق و تتبع کرده‌است. این متن نشان می‌دهد که کلمه «بلاش» و «ولاش» دارای ریشه‌ای بسیار تاریخی بوده و کلمات فوق همراه با پسوندها و پیشوندهای مختلف در نقاط مختلف ایران روی دیه‌ها و شهرها و… گذاشته شده‌است؛ مثلاً پسوند «گرد» یا «جرد» را شما بارها شنیده‌اید علی‌الخصوص شهر «دستگرد» که اطراف اصفهان چند تای آن وجود دارد. یا پسوند «ان» که می‌تواند به اسامی اضافه شود. متن زیر تحقیق نام جاهایی به نام «ولاشگرد» است. با مطالعه آن متوجه می‌شوید که ولاشان که اتفاقاً در این متن نیز نامی از آن برده شده‌است از مشتقات همین کلمه ولاش=بلاش است. بَلاشْگِرد (یا بَلاشْجِرد)، ? نام مکانهای مختلف منتسب به بلاش. بلاش نام پارتی است که معنای آن چندان روشن نیست، شاید وجهی از مفهوم «بالا، بَرز و والا» در آن نهفته باشد؛ اما وجوه لفظی آن بسیار است، از آن جمله، در پهلوی: «ولخش» • Valaxs؛ لاتین: «ولوگس» Vologes; Vala؛ دَری: «گولاش» • s¦یونانی: «بولوگس» Bologes؛ ارمنی: «ولارش» • rs Vala؛ و صورت قدیمیتر: ولگش • Valgas که بر روی سکه¦ Gula؛ فارسی: «ولاش» s ¦های پارتی (اشکانی) دیده شده‌است (> اساس فقه اللغة ایرانی <، ج ۲، ص ۶۴، ۶۶).

بلاش یا غالباً ولاش، نام چندتن از شاهان اشکانی (ایران و ارمنستان) و ساسانی بوده که به صورتهای مختلف (گولاش / گلوش، وَلارش، اَولاش، بالوش، وَلوش /اُلوس، ولیس / اُلَّیس، الاش /لاش، جولاش، جالوس، فولگی، وَلَجَه، فلوجه) در متون کهن آمده‌است (یوستی، ص ۳۴۴–۳۴۶). اما نامدارترین ایشان بلاش (ولگشی) یکم اشکانی (۵۱–۷۷ میلادی) است که به روایت دینکرد (چاپ مَدَن، ص ۴۰۵–۴۰۶)، متون اوستا و «زند» های دینی و یادمانهای پادشاهی ایران را، که بر اثر تازش اسکندر مقدونی نابود و پراکنده شده بود، گردآورد، و ظاهراً «دژنبشت» هایی (= قلعة کتاباتی) هم برای حفاظت آن‌ها بنا نهاد (اذکائی، ۱۳۷۵ش ب، ص ۶۱–۶۲، ۱۳۸). هموست که شهر بلاشگرد را نیز برای رقابت با سلوکیه در جایی مناسب (حوالی حیرة بعدی) بنا کرد (گوتشمید، ص ۱۸۸)؛ و گویا این همان الوَلجه، در سرزمین کَسْکَر یکی از پادگانهای ایران بوده باشد که گویند تازیان در آنجا بر ایرانیان چیره شدند (یاقوت حموی، ج ۴، ص ۹۳۹). از بلاشاباد] = بلاشگرد/ ولاشجرد [ در نزدیکی بغداد (یوستی، ص ۳۴۶) نیز یاد کرده‌اند که از ساخته‌های بلاش بن فیروز ساسانی (۴۸۴ـ۴۸۸ میلادی) بوده‌است (حمزة اصفهانی، ص ۵۰؛ مجمل التواریخ و القصص، ص ۷۲، ۷۴)، و گویند همان «ساباط» مدائن است (طبری، سلسلة اول، ص ۸۸۳)، لیکن درست نیست؛ زیرا ساباط نزدیک تیسفون (غرب سلوکیه) در ۳۶۳ میلادی به همین نام وجود داشته‌است (نولدکه، ص ۲۳۷). همچنین گفته‌اند که وی بلاشفرّ را در نزدیکی حُلوان بنا کرد که در ۵۲۰ ویران بوده‌است (مجمل التواریخ و القصص، ص ۷۲؛ حمزه اصفهانی، ص ۵۰: بلاشغر)؛ و این همان Bologessiphara است که استفان بیزانسی از آن یاد می‌کند (> اساس فقه اللغة ایرانی <، ج ۲، ص ۶۶؛ مارکوارت، ۱۹۰۱، ص ۱۸) و در متون سریانی به صورت farr • Balas یاد شده‌است؛ همان روستاقِ بلاشفر، پس از سرپل زهاب (بین حلوان و ماهیدشت) که احتمالاًبنای «ولاش» آن در ناحیه «ریجاب» کنونی بوده‌است

منابع[ویرایش]

  • اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خورشیدی

پیوند به بیرون[ویرایش]