پرش به محتوا

ناصریه (فرقه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرقه ناصریه که از انشعابات فرقه اسماعیلیه محسوب می‌شود، گروهی از شیعیان می باشند که به پیروی از ناصر خسرو قبادیانی مشهور هستند.[۱] ابوالمعانی این فرقه را به همراه فرقه صباحیه، یکی از فرقه‌های منشعب شده از سبعیه (قائلین به امامت هفت امام که همان اسماعیلیه هستند) دانسته‌است.[۲][۳]

رهبر فرقه[ویرایش]

ابومعین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانی بلخی، معروف به ناصرخسرو (۳۹۴–۴۸۱ ه‍.ق)، حجت اسماعیلیان در خراسان بزرگ بود و در بلخ و بدخشان به ترویج این مذهب پرداخت. وی از ۴۴۴ تا ۴۸۱ در این راه کوشید به‌طوری‌که نقشی مهم در گسترش این مذهب در این ناحیه (افغانستان و تاجیکستان و بخش های از چین و پاکستان کنونی) ایفا کرد. ناصرخسرو یکی از بزرگترین شخصیت های تاریخ مذهب اسماعیلیه است. او دارای مقام حجت بود و حجت در تاویل اسماعیلیان آخرین مقامی است که یک اسماعیلی میتواند به آن ناییل آید.[۴]

پانویس[ویرایش]

  1. عمادی حائری، «ناصریه منسوب به ناصرخسرو»، نامه پارسی.
  2. «دانشنامه جهان اسلام - بنیاد دائرةالمعارف اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  3. «آیینه پژوهش - دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.
  4. «اسماعیلیه در افغانستان». پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۶.