شی جیانچیائو
| شی جیانچیائو | |
|---|---|
 عکسی بدون تاریخ از شی جیانچیائو در جوانی | |
| نام هنگام تولد | شی گولان (Shi Gulan) |
| زادهٔ | ۱۹۰۵[۱] یا ۱۹۰۶[۲] تونگچنگ |
| درگذشت | ۲۷ اوت ۱۹۷۹ (سن ۷۳–۷۴) |
| ملیت | چینی |
| شناخته‌شده برای | ترور فرمانده ارتشی سون چوانفانگ |
شی جیانچیائو (انگلیسی: Shi Jianqiao; 1905[۱] یا ۱۹۰۶[۲] – ۲۷ اوت ۱۹۷۹ (سن ۷۳–۷۴) چینی ساده: 施剑翘; چینی سنتی: 施劍翹; پین‌یین: Shī Jiànqiào; Wade–Giles: Shih Chien-chʻiao) دختر یک افسر نظامی چینی بنام «شی کونگبین» بود که انتقام کشته شدن پدرش را با ترور فرمانده ارتشی سون چوانفانگ گرفت.[۲][۳] این انتقام و اقدامات قانونی که او به دنبال این ترور انجام داد در زمان خود بسیار منتشر شد و بحث‌های عمومی بسیاری دربارهٔ مفاهیم احترام به والدین و حاکمیت قانون را برانگیخت.[۴]
نام اصلی[ویرایش]
او با نام شی گولان متولد شد و نام مستعار شی جیانچیائو را برای خود انتخاب کرد. جیانچیائو از دو بخش تشکیل شده که معنای «شمشیر» و «بالا بردن» می‌دهند. نامی که از عهد و پیمان این زن برای گرفتن انتقام مرگ پدرش خبر می‌دهد.[۵]
انتقام[ویرایش]
سال ۱۹۲۵ سون چوانفانگ، سردار جنگ دستور داد سر پدر شی را از بدن جدا کنند.[۵]
۱۰ سال بعد از آن، سون چوانفانگ که بازنشسته شده و به آئین بودایی گرویده بود، در حین عبادت به دست شی کشته شد. شی بعد از مدت‌ها جستجو، چوانفانگ را در یک معبد بودایی پیدا کرد و او را با شلیک گلوله به سرش به قتل رساند. شی اما به جای فرار در محل جرم ماند و در حضور رهگذران به کارش اعتراف و حتی بین‌شان اعلامیه هم پخش کرد. این بخشی از نقشه بزرگ‌تر شی برای جلب توجه رسانه‌ها و برانگیزاندن حس همدردی مردم در رابطه با هدفش از این قتل بود.[۵]
بعد از یک محاکمه پر سر و صدا و جنجالی، شی در سال ۱۹۳۶ بخشوده شد. دادگاه کار او را به این دلیل که از روی احترام به والدین بوده از نظر اخلاقی قابل توجیه دانست و حکم عفو برایش صادر کرد. شی در سال ۱۹۷۹ از دنیا رفت.[۵]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Fang, Qian (2010). "民国第一女刺客施剑翘" [The Republic of China's first female assassin, Shi Jianqiao] (به چینی). CPC Zongyang County Propaganda Department. Archived from the original on 31 March 2017. Retrieved 19 December 2018.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Eugenia Lean (2007). Public passions: The Case of Shi Jianqiao, Mass Culture and Collective Sentiment in Republican China. University of California Press. p. 290. ISBN 0-520-24718-3. Retrieved 2012-12-28.
- ↑ Haiyan Lee (2007). Revolution of the Heart: A Genealogy of Love in China, 1900-1950. Stanford University Press. p. 364. ISBN 0-8047-5417-9. Retrieved 2012-12-28.
- ↑ Ocko, Jonathan K.; Gilmartin, David (February 2009), "State, sovereignty, and the people: A comparison of the "Rule of Law" in China and India", The Journal of Asian Studies, 68 (1): 55–133, doi:10.1017/s0021911809000084
{{citation}}: More than one of|DOI=و|doi=specified (help); More than one of|work=و|journal=specified (help)More than one of|work=and|journal=specified (help); More than one of|DOI=and|doi=specified (help) - ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ویتاکر، هلن (۲۹ آذر ۱۳۹۷). «با بی‌رحم‌ترین زنان آدم‌کش تاریخ آشنا شوید». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۸.
منابع[ویرایش]
- ویتاکر، هلن (۲۹ آذر ۱۳۹۷). «با بی‌رحم‌ترین زنان آدم‌کش تاریخ آشنا شوید». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۸.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Charlotte Corday». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۸.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
