پرش به محتوا

رفاعه طهطاوی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از رفاعه رافع طهطاوی)
رفاعه طهطاوی

رفاعه رافع طهطاوی (۱۸۰۱–۱۸۷۳) یا رفاعة طهطاوی (همچنین تهطاوی نوشته می‌شود) نویسنده، معلم، مترجم، مصرشناس روشنفکر رنسانس و یکی از اقتباس‌کنندگان اولیه نوگرایی اسلامی بود. در سال ۱۸۳۱، طهطاوی بخشی از تلاش‌های سراسری برای نوسازی زیرساخت‌ها و آموزش مصر بود.[۱] او از اولین پژوهشگران مصری بود که راجع به فرهنگ و تمدن غربی مطالبی نوشت و تلاش کرد نوعی تفاهم بین تمدن اسلامی و تمدن مسیحی ایجاد کند. او بر صاحبنظران نسل بعد از خود از جمله محمد عبده تأثیر گذاشت.[۲] سه جلد از مجلدات منتشر شده او آثار سیاسی و اخلاقی فلسفه بود. آنها مخاطبان مصری او را با عقاید روشنگری مانند اقتدار سکولار و حقوق سیاسی و آزادی آشنا کردند. ایده‌هایش در این مورد بود که جامعه متمدن مدرن باید چگونه باشد و چه چیزی متمدن یا مصری خوب را تشکیل می‌دهد و این ایده‌های او که منافع عمومی و خیر عمومی چیست؟[۳] کار طهطاوی اولین تلاش در رنسانس مصری (رنسانس عربی) بود که در سال‌های بین ۱۸۶۰–۱۹۴۰ شکوفا شد.[۴]

کتاب‌شناسی[ویرایش]

  • «پروفایل پاریس» که در زمان اقامت طهطاوی در فرانسه نوشته شده‌است.
  • «روش‌شناسی اذهان مصری‌ها با توجه به شگفتی‌های ادبیات مدرن» که در سال ۱۸۶۹ منتشر شد و نظرات طهطاوی را در مورد مدرنیزاسیون متبلور کرد.
  • «راهنمای صادقانه تعلیم و تربیت دختران و پسران» که در سال ۱۸۷۳ منتشر شد و منعکس کننده احکام اصلی اندیشه‌های تربیتی طهطاوی است.
  • «دریافت توفیق الجلیل در تاریخ مصر و فرزندان اسماعیل»، اولین بخش از دایرةالمعارف تاریخ و ردیابی تاریخ مصر باستان تا طلوع اسلام، ۱۸۶۸
  • «چکیده‌ای کامل از زندگی‌نامه محمد» که گزارشی جامع از زندگی حضرت محمد (ص) و مبانی سیاسی، حقوقی و اداری نخستین دولت اسلامی است.
  • «به سوی دستور زبان عربی ساده‌تر»، منتشر شده در ۱۸۶۹.
  • «جملات گرامری»، منتشر شده در ۱۸۶۳.
  • «غزلیات میهنی مصری» که در ستایش خدیو سعید نوشته شده و در سال ۱۸۵۵ منتشر شده‌است.
  • «ستارگان نورانی در شب‌های مهتابی العزیز» مجموعه‌ای از نوشته‌های تبریک به برخی از شاهزادگان، منتشر شده در سال ۱۸۷۲.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]